Remontując dom lub mieszkanie czynimy starania, aby inwestować w jak najlepsze materiały, które będą służyły bezawaryjnie przez długi czas. Zasada ta jest szczególni istotna jeśli chodzi o dobór materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnych. Obecnie rury wewnętrzne ukrywa się w większości w tynkach, ścianach i pod posadzką, co przy ewentualnym przeciekaniu bardzo komplikuje naprawę. Współczesny rynek ma do zaoferowania inwestorom mnóstwo rewelacyjnych rozwiązań. Należą do nich między innymi systemy kanalizacyjne PP HT, HDPE oraz tradycyjne PCV (PVC). W dodatku mamy do wyboru rury zgrzewane albo klejone.
Rury wewnętrzne i zewnętrzne PCV znajdują zastosowanie do odprowadzania nieczystości zarówno o wysokiej jak i o niskiej temperaturze. Montowane są wewnątrz budynków, ale umieszcza je także w ziemi pod konstrukcją budowli. Rury PCV HT (high temperature) wyróżniają się ogromną odpornością na wysoką temperaturę. Poza tym są odporne na zarastanie (inkrustację) a ich trwałość to minimum 50 lat. Wszystko to dzięki specjalnym właściwościom hydraulicznym, charakteryzują się bowiem bardzo niskim współczynnikiem chropowatości. Trzeba podkreślić, że rury kanalizacyjne tego typu są szczególnie proste w montażu, gdyż wszystkie elementy są precyzyjnie dopasowane i łączą się ze sobą bez zakłóceń.
W hydraulice ogromne zastosowanie mają rury polipropylenowe (PP). Charakterystyczna dla nich jest bardzo wysoka wytrzymałość, więc najczęściej instaluje się je na zewnątrz budowli, dodatkowo ich dużą zaletą jest niewielka waga. Rury PP charakteryzują się wysoką odpornością termiczną i chemiczną, są również niewrażliwe na abrazję, czyli ścieranie, wynikające z przepływu wraz z wodą takich materiałów jak żwir czy piasek. Gładka powierzchnia wewnętrzna tych rur pozwala na wykonywanie mniejszych spadków, a cięższe elementy nie zalegają wewnątrz.
W budowie systemu wodno-kanalizacyjnego niezbędne są kształtki PCV i PP. Są one bardzo zróżnicowane i wytworzone w taki sposób, że każda rura PCV i PP łączy się z kształtką bez żadnego problemu. Każdy kompletny system instalacyjny z tworzywa sztucznego jest kompatybilny z innym systemem, ale tylko przy użyciu specjalnych złączek. Są to najczęściej złączki z tworzywa z wtopioną wkładką metalową. Ten typ kształtek jest połączeniem metalowego calowego gwintu rurowego z zakończeniem z PP, którepozwala na połączenie za pomocą zgrzewania polifuzyjnego z przewodem rurowym wykonanym z tego samego materiału. Złączki z „wtopką” służą również do łączenia instalacji z tworzyw sztucznych z armaturą sanitarną, ogrzewczą oraz instalacją standardową ze stali lub miedzi. Wysokiej jakości złączki z wkładką są odporne na znaczne naprężenia mechaniczne w momencie montażu. Wewnętrzna powierzchnia złączek z wkładką gwintowaną z gwintem zewnętrznym pokryta jest polipropylenem, przez co części metalowe nie mają kontaktu z przepływającym medium. Wytrzymałość chemiczna złączek z „wtopką”, mimo pokrycia gwintowanych wkładek niklem i chromem, nie może być porównana z odpornością elementów z polipropylenu. Dlatego też łączniki te nie nadają się do wszystkich obszarów zastosowań przemysłowych.
System PCV/PP HT stosuje się zarówno w budynkach mieszkalnych jak i w komercyjnych, gdzie wymagania co do hałasu wytwarzanego przez instalacje kanalizacyjne są umiarkowane. Jeśli potrzebne jest zastosowanie systemu, który daje większy komfort akustyczny, dostępne są także systemy kanalizacji niskoszumowej.
Jednym z najlepszych systemów jest system PE HD (rury polietylenowe). Stworzono je z przeznaczeniem do rozprowadzania wody pitnej, ścieków, ciekłych mediów technologicznych oraz jako rury osłonowe. Cieszą się one popularnością, ponieważ posiadają {wyjątkowe właściwości fizyko-mechaniczne, wysoką elastyczność i wykazują odporność na agresywne media czyli substancje obciążone chemicznie. Dodatkowo PE HD są zupełnie obojętne dla środowiska naturalnego i wytrzymują uderzenia nawet przy temperaturze do -80 stopni C.
W instalacjach wodociągowych i grzewczych polipropylenowych popularność zdobyły w ostatnim czasie złączki grzewcze. O jakości wykonanego zgrzewu decyduje przede wszystkim czas podgrzewania tworzywa. Jeśli poddamy zgrzew zbyt wysokiej temperaturze może nastąpić jego uszkodzenie. Zbyt małe podgrzanie łączonych elementów obniża stopień ich przenikania, co negatywnie wpływa na wytrzymałość tworzywa w miejscu zgrzewu. Uszkodzeniu może ulec polipropylen poddany działaniu czynników zewnętrznych takich jak ciepło, światło, tlen, promieniowanie UV. W ich wyniku na powierzchni zewnętrznej rur pojawiają się zmiany i uszkodzenia. Do wykonania zgrzewu stosuje się mufy elektrooporowe. Są to specjalne polipropylenowe tuleje z wtopionym drutem elektrooporowym. Napięcie elektryczne, podłączone do spirali grzejnej mufy powoduje nadtopienie ścianek rur oraz mufy i trwale łączy. Elektrozłączka została tak skonstruowana, aby umożliwić wsunięcie w nią rury bez wcześniejszego nagrzania łączonych elementów. Żeby wykonać połączenie przy pomocy muf elektrooporowych, potrzebna jest specjalna zgrzewarka. Po załączeniu zgrzewarka automatycznie ustawia parametry prądu i czas potrzebny do zgrzania na podstawie zadanej średnicy i temperatury otoczenia. Po wykonaniu zgrzewania trzeba bezwzględnie przestrzegać czasu naturalnego procesu chłodzenia. Czas osiągnięcia wymaganej pełnej wytrzymałości jest najczęściej przedstawiony w tabeli, którą załącza producent systemu. Właściwa temperatura procesu zgrzewania waha się w przedziale 250-270°C.
Obecnie rynek oferuje nam wiele specjalistycznych systemów hudraulicznych, kanalizacyjnych i grzewczych. Wszystkie one odznaczają się nie tylko trwałością, ale także wysoką estetyką wykonanej z nich hydrauliki. Dzięki specjalnym właściwościom zapewniają użytkownikom spokój i bezpieczeństwo na lata.